Do zerwania ścięgna Achillesa, inaczej piętowego, może dojść podczas intensywnych ćwiczeń fizycznych, np. z obciążeniami, oraz na skutek przewlekłego stanu zapalnego, zaburzeń ukrwienia i czucia lub chorób współtowarzyszących, jak cukrzyca, reumatyzm. W chwili doznania kontuzji odczuwa się bardzo silny ból. Zerwane ścięgno leczy się zabiegiem chirurgicznym otwartym lub zamkniętym. Następnie stopę umieszcza się w stabilizatorze i rehabilituje ją przez kilka tygodni.
Ile trwa leczenie zerwanego ścięgna Achillesa?
Rehabilitacja zerwanego ścięgna Achillesa trwa około 24 tygodni i dzieli się na 5 podstawowych faz: pooperacyjnej, czasu zrostu, powrotu funkcji operowanej kończyny oraz wrócenia do aktywności rekreacyjnej. Ostatnią fazą jest odzyskanie aktywności sportowej, którą osiąga się około 24 tygodnia od zabiegu chirurgicznego. Po operacji stopę umieszcza się w ortezie funkcjonalnej, która pozwala na pełen zakres ruchów, z wykluczeniem zginania i prostowania. Stabilizator można dostać w stacjonarnych lub internetowych sklepach ortopedycznych, takich jak ortopedio.pl.
Zerwane ścięgno Achillesa – kiedy operacja?
Zerwanie ścięgna piętowego diagnozuje lekarz na podstawie zdjęcia rentgenowskiego stopy (RTG), badania rezonansem magnetycznym (MRI) lub badania ultrasonograficznego (USG). Po rozpoznaniu urazu przeprowadza się operację otwartą lub zamkniętą. Zabieg otwarty polega na zszyciu przerwanego ścięgna szwem, a zamknięty - na zrobieniu kilku nacięć wzdłuż brzegu ścięgna i złączeniu luk w ścięgnie.
Postępowanie fizjoterapeutyczne po operacji całkowitego zerwania ścięgna Achillesa
Po zszyciu ścięgna Achillesa okres całkowitego powrotu do zdrowia zajmuje ponad 5 miesięcy. W tym czasie przeprowadza się rehabilitację, która polega głównie na wykonywaniu ćwiczeń rozciągających i wzmacniających. Przez pierwsze 2 tygodnie po operacji stopę umieszcza się w stabilizatorze i porusza się o kulach. Ćwiczenia, jakie wykonuje się w fazie pooperacyjnej, to np. ćwiczenia bierne za pomocą szyny ruchowej lub wzmacniające mięśnie stawu kolanowego i biodrowego, a także pływanie z deską między nogami. W 2-6 tygodniu rehabilitacji kontynuuje się ćwiczenia z poprzedniego okresu, wykonuje masaże limfatyczne i ćwiczy mięśnie poprzeczne brzucha. W 3 fazie rekonwalescencji (6-16 tydzień) rezygnuje się z chodzenia o kulach i wykonuje ćwiczenia wspięcia na palce i propriocepcji, czyli pobudzające układ nerwowy, nazywane ćwiczeniami czucia głębokiego. Około 16 tygodnia po operacji można wykonywać przysiady na niestabilnym podłożu, a także skakać na skakance. W 24 tygodniu rehabilitacji powinno nastąpić odzyskanie siły mięśniowej, czucia głębokiego w czasie stania na nodze oraz całkowity powrót do aktywności sportowej.
Materiał partnera zewnętrznego
